Białoruś
Białoruś, jest Państwem położonym w Europie wschodniej. Graniczy z Polską na zachodzie, z Litwą i Łotwą na północy, z Rosją na wschodzie i z Ukrainą na południu. W odróżnieniu od swoich sąsiednich państw, nie posiada dostępu do morza. Stolicą Białorusi jest Mińsk. Jest też największym pod względem powierzchni, państwem śródlądowym w Europie. Od 1991 roku Białoruś jest państwem suwerennym. Przynależność do wyznawanej religii deklaruje ok. 95% mieszkańców, w tym prawosławie około 83%, katolicy – 10%, oraz inne wyznania – około 2%.
Na Białorusi, ziemie uprawne zajmują ponad 9 mln ha, czyli około 45% powierzchni całego kraju. Uprawia się głównie zboża: jęczmień, żyto, pszenicę, pszenżyto, ziemniaki, buraki cukrowe oraz warzywa i len. Rolnicy hodują bydło, trzodę chlewną oraz drób. Największy areał uprawy roli zajmują zboża, rośliny pastewne a także uprawy ziemniaków.
Historia misji
Historia naszej franciszkańskiej obecności na terenach współczesnej Białorusi rozpoczęła się w XIII wieku.Franciszkańscy misjonarze dotarli do Wielkiego Księstwa Litewskiego już w czasach panowania księcia Mendoga, a już w późnych latach panowania Gedymina (ok. 1275-1341) posiadali swoje siedziby w Wilnie i Nowogródku. Na dworze wielkiego księcia słynęli jako pisarze i doradcy oraz zaspokajali potrzeby duchowe kolonii kupców chrześcijańskich, przygotowując grunt do nawrócenia całego kraju. Według źródeł, za panowania Gedymina, w czasie powstania ludowego w Wilnie w 1333r. zamordowano 14 minorytów. Za rządów Kiejstuta, następcy Gedymina śmiercią męczeńską zginęło 7 braci. Faktem pozostaje, że chrzest Litwy w znacznej mierze był owocem pracy misyjnej braci mniejszych. Z ich grona wyszli dwaj pierwsi biskupi wileńscy, odegrali oni znaczącą rolę w powstawaniu Kościoła katolickiego na terenach obecnej Białorusi.
W ciągu siedmiu stuleci nasi bracia posługiwali w takich klasztorach jak: Nowogródek, Oszmiana, Grodno, Holszany, Iwieniec, Udział, Hubina, Dzisna, Drohiczyn, Łapienica, Łukonl, Mińsk, Orsza, Postawy, Pińsk, Połock, Prazaroki, Świsłocz, Serafin, Sianno, Szejbaki.
Obecność franciszkanów na Białorusi została uświęcona także poprzez życie i posługę duszpasterską św. Maksymiliana Marii Kolbego w klasztorze grodzieńskim, w latach 1922-1927, późniejszego męczennika Oświęcimia. Pięknym przykładem wiary i miłości, była też ofiara z życia błogosławionych męczenników Achillesa Puchały i Hermana Stępnia, którzy oddali swoje życie za swoich parafian, we wsi Borowikowszczyzna, niedaleko Iwieńca, podczas drugiej wojny światowej.
Obecnie Franciszkanie na Białorusi posługują w następujących klasztorach: w Grodnie (trzech braci), w Iwieńcu (czterech braci), w Udziale (trzech braci) oraz w domach zakonnych w Świsłoczy (dwóch braci) i w Holszanach (jeden brat). Oprócz tradycyjnego duszpasterstwa parafialnego zajmują się młodzieżą franciszkańską, opieką nad chorymi i potrzebującymi, wspierają katolicki scouting na Białorusi, organizują modlitewne spotkania młodzieży i największe w kraju warsztaty muzyczne. Poprzez wiele inicjatyw będąc z wiernymi i dla wiernych, Franciszkanie na Białorusi ukazują im piękno i sens Ewangelii Chrystusowej.
